Σε τρίτο σερί παιχνίδι η Ο’ Χίγκινς καταφέρνει να σώσει έναν πόντο στις καθυστερήσεις και αναφέρομαι στο εκτός έδρας 2-2 (0-1/15′, 1-1/24′, 2-1/35′, 2-2/90+3′) από την Άουνταξ Ιταλιάνο.

Για να μην το κουράσω θα το πω ωμά, αν δεν ήταν η ηλιθιότητα της Άουνταξ στην μέση, δεν υπήρχε περίπτωση να πάρει αποτέλεσμα.

Τι εννοώ με την ηλιθιότητα; Από το πουθενά η Άουνταξ έμεινε με δέκα στο 57′, έδειχνε να κρατάει χωρίς πρόβλημα και μετά έμεινε με εννιά στο 85′ για να ισοφαρίσει η Ο’ Χίγκινς με κεφαλιά σε κόρνερ από λάθος του αντίπαλου γκολκίπερ. Αν έπαιζαν έντεκα με έντεκα, δέκα μέρες να έπαιζε το παιχνίδι, δεν υπήρχε περίπτωση να ισοφαρίσουν. Γιατί αυτή ήταν και η εικόνα της αναμέτρησης.

Σε φόρμα η Κοκίμπο, πήρε και τρίτο σερί τρίποντο με το 2-1 (1-0/22′, 2-0/56′, 2-1/72′) επί της Κομπρεσάλ. Σοβαρή και ήρεμη μέχρι να έρθει το 2-1. Στο τελευταίο εικοσάλεπτι υπέφερε πάρα πολύ για να αντέξει, είχε και την τύχη το δοκάρι να την σώσει σε μία περίπτωση από το 2-2 στις καθυστερήσεις.

Δύσκολο για πρόβλεψη. Καλή η εικόνα της Κοκίμπο για να παίζει το διπλό στο 3,45-3,50 από την μία. Από την άλλη το ότι κέρδισε 3-2 μία προβληματική Κόλο Κόλο εκτός έδρας δεν μου λέει κάτι. Σε μία εμφάνιση όπου της βγήκαν όλα από την αρχή ως το τέλος. Η Ο’ Χίγκινς πάει στο παιχνίδι με το μαχαίρι στα δόντια για να ξανακερδίσει γιατί έχει μείνει με το παράσημο του 5-1 επί της Κόλο Κόλο στα τέλη του Γενάρη. Από τότε έχιε να βγάλει τρίποντο η ομάδα του Πάμπλο ντε Μουνέρ που αν δεν πάρει αυτό θα αρχίσει να σφίγγει αρκετά στον πάγκο του. Πάσο.