«Μπορεί να κερδίσεις, μπορεί να χάσεις, όμως όταν παίζεις με πάθος και με καλό ποδόσφαιρο, ο κόσμος φεύγει ευχαριστημένος από το γήπεδο». Η δήλωση ανήκει στον Χάιμε Βέρα. 19 Μαρτίου 2019 και ο ΟΦΗ κέρδισε 2-0 τον Λεβαδειακό, στην πρώτη νίκη του Χιλιανού προπονητή στο ελληνικό πρωτάθλημα. Περίπου δύο μήνες μετά. Εκεί στα τέλη Μαΐου, σε ένα παιχνίδι θρίλερ, ο ΟΦΗ επιβλήθηκε 3-2 στις καθυστερήσεις του Πλατανιά για να σώσει την παρτίδα της παραμονής. Η συγκεκριμένη δήλωση περικλείει και τη φιλοσοφία του Χάιμε Βέρα γύρω από το ποδόσφαιρο προπονητικά.
Από το 2000 και την πρώτη επαφή με την προπονητική στον πάγκο της Νιουμπλένσε, ακόμη περισσότερο από τη θητεία του ως βοηθός του Κλαούντιο Μπόργκι στην εθνική Χιλής το διάστημα 2011-12, το επιθετικό, γρήγορο ποδόσφαιρο είναι αυτό που τον συντροφεύει. Και αν στον ΟΦΗ δοξάστηκε σαν ποδοσφαιριστής, προπονητικά μέστωσε και έβγαλε στο μάξιμουμ το ταλέντο του στην Ντεπόρτες Ικίκε. Την ομάδα που προπονεί φέτος, για τρίτη φορά στην καριέρα του.
Ικίκε: Το μέρος των ονείρων
Το μέρος των ονείρων. Η παραλιακή πόλη του Ικίκε έχει τη δική της άγρια ομορφιά. Η Χιλή, όπως και όλη η Λατινική Αμερική, έχει πλούσια ομορφιά απλά από άκρη σε άκρη στη Χιλή αλλάζει το σκηνικό άγρια, απότομα και εντυπωσιακά. Από το νότο και την Παταγονία, στο λιμάνι του Βαλπαραΐσο, την «ευρωπαϊκών» προδιαγραφών πρωτεύουσα Σαντιάγο για να έρθει ο πιο σκληρός βορράς με την έρημο Ατακάμα και τα ορυχεία της. Φυσικά, ο βορράς, όπως και οι περισσότερες περιοχές εκτός Σαντιάγο, δεν είναι και ιδιαίτερα εύρωστες οικονομικά.
Σε αυτό το λιγότερο εξευρωπαϊσμένο και Δυτικό σκηνικό, οι παραδόσεις είναι πιο ισχυρές και μία από αυτές είναι η γλώσσα. Λίγες χιλιάδες απέμειναν στο βορρά να μιλούν ακόμη τη διάλεκτο Αϊμάρα, από όπου και πηγάζει το όνομα της πόλης. Ικίκε. Το μέρος των ονείρων. Των γαλάζιων δράκων. Θα μπορούσε να είναι και μυθιστόρημα της Αλιέντε, με πρωταγωνιστές του γαλάζιους δράκους (προσωνύμιο της Ντεπόρτες Ικίκε) σε ένα μέρος ποδοσφαιρικών ονείρων.
Χάιμε Βέρα: Ο άνθρωπος της Ντεπόρτες Ικίκε
Για έναν σύλλογο που ιδρύθηκε το 1978 και γνώρισε το δικό του ποδοσφαιικό «boom» την τελευταία 10ετία. Δύο κύπελλα Χιλής, παρουσίες σε Λιμπερταδόρες και Σουνταμερικάνα μόνο ευκαταφρόνητο δεν είναι, πόσο μάλλον για τον φτωχό και ταλαιπωρημένο από τους πολλούς σεισμούς, χιλιανικό βορρά. Και εκεί, ο άνθρωπος που δύο φορές πήρε από το χέρι τους γαλάζιους δράκους για να τους οδηγήσει στο όνειρο, ήταν ο Χάιμε Βέρα. Δεν είναι υπερβολή σε καμί περίπτωση.
Ο Χάιμε Βέρα είναι ο άνθρωπος της Ικίκε. Είναι ο σημαντικότερος προπονητής που έκατσε ποτέ στον πάγκο της. Πολλοί έβαλαν ένα ληθαράκι για να χτίσει με κόπο το όνομά της, να προσθέσει μέταλλο στο brand name της αλλά ο Βέρα και κυπελλούχος Χιλής αναδείχθηκε, και ποδόσφαιρο… γιατρικό για τα μάτια των ποδοσφαιρόφιλων παρήγαγε, ενώ έχασε το πρωτάθλημα σχεδόν την τελευταία αγωνιστική από εκείνη την ποδοσφαιρική μηχανή του Μάριο Σάλας και της Ουν. Κατόλικα.
Από το 1981 ως το 1987 ο Βέρα φόρεσε τη φανέλα της Κόλο Κόλο ως ποδοσφαιριστής. Τρία πρωταθλήματα, τρία κύπελλα ο απολογισμός. Πάντα, όσο το όνομα του ήταν σε προπονητικό «limit up», επαναλάμβανε σε δηλώσεις του ότι είναι διαθέσιμος για τους «Αλμπος», όταν αυτοί περνούσαν δύσκολα. Ισως και να ήταν ο καημός του, βλέποντας πολλούς τυχάρπαστους να κάθονται σε αυτόν τον δύσκολο και απαιτητικό πάγκο, να θεωρούσε ότι δεν του έλλειπε και τίποτα για να τον καλέσουν. Και δεν τον κάλεσαν ποτέ.
Ισως να μην έχει την εικόνα που θα ήθελαν οι διοικούντες, ίσως να τον έκριναν ανεπαρκή για έναν τόσο μεγάλο σύλλογο. Και σε μία τέτοια περίοδο (2015) που η Κόλο Κόλο τον σνόμπαρε επιδεικτικά, έκανε και το δεύτερο πέρασμά του από την Ντεπόρτες Ικίκε. Ενα πέρασμα που ήταν ονειρεμένο. Αχόρταγα επιθετικό ποδόσφαιρο, γρήγορο επιθετικό τρανζίσιον και πνίξιμο των αντιπάλων του με κύματα επιθέσεων. Αυτή είναι η ποδοσφαιρική του ιδέα και αυτή θέλει να υπηρετήσει πάλι.
Μετά τον ΟΦΗ ήρθε η κλήση από την Ντεπόρτες Ικίκε. Στριμωγμένη όσο δεν πάει αγωνιστικά και βαθμολογικά την περσινή περίοδο. Με παίκτες που δεν άξιζαν σε καμία περίπτωση να φορούν τη φανέλα της και εικόνα για λύπηση, ομάδας που δείχνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γλιτώσει τον υποβιβασμό. Την ανέλαβε, κατάφερε με τα υλικά που είχε να βρει τους βαθμούς για να μην την έχει τελευταία και λογικά, παρότι το πρωτάθλημα διεκόπη λόγω κοινωνικών αναταραχών, θα την έφερνε και στον στόχο της παραμονής.
Η παράδοση… υψομέτρου
Το φετινό στόρι της Ντεπόρτες Ικίκε ήταν πιο αισιόδοξο πριν τη σέντρα. Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες για το νέο «Τιέρα ντε Καμπεόνες», της ιστορικής έδρας της που γκρεμίστηκε εξ’ ολοκλήρου πριν τρία χρόνια, στο σύλλογο ήρθαν παίκτες που συνέδεσαν το όνομά τους με την εξαιρετική πορεία της ομάδας προς τον τίτλο υπό τις οδηγίες του Χάιμε Βέρα και το πιο σημαντικό, ο Βέρα ήταν από πέρσι στην ομάδα. Κάτι που σήμαινε ότι θα είχε και όλο το χρόνο να δουλέψει ήρεμα και μεθοδικά την ομάδα του στην προετοιμασία. Ο κόσμος και ο πρόεδρος Ρόσι του έχουν εμπιστοσύνη οπότε και όλοι ανέμεναν κάτι πολύ καλύτερο από αυτό το άσχημο ξεκίνημα στη χρονιά.
Μετά το 0-4 από την Αντοφαγάστα και στην εβδομάδα που ακολούθησε πριν το 3-1 από την Ουν. Κατόλικα το προηγούμενο Σαββατόβραδο, κυκλοφόρησαν πολλά σενάρια. Τίτλοι ιστοσελίδων ισχυρίζονταν ότι ο Χάιμε Βέρα μετράει μέρες στον πάγκο της ομάδας. Πως δεν θα προλάβει να κάτσει στον πάγκο στην αναμέτρηση με την Ουν. Κατόλικα και πως οι διοικούντες ήδη σκέφτονται την απόλυσή του. Κάτι που δεν έγινε με τον πρόεδρο να κάνει δηλώσεις και να τονίζει ότι ναι μεν είναι δύσκολη η κατάσταση όμως προς στιγμήν στηρίζει τον πρώην προπονητή του ΟΦΗ.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Χάιμε Βέρα είναι όντως πιεσμένος στον πάγκο του. Ακόμη πιο βέβαιο είναι ότι πολύ χειρότεροι προπονητές από αυτόν και με χειρότερα βιογραφικά, πήραν πολύ μεγαλύτερη πίστωση χρόνου. Αυτός τουλάχιστον την αξίζει. Δεδομένο, από τις δηλώσεις όλων στη διάρκεια της εβδομάδας, ότι αντιμετωπίζουν το παιχνίδι με την Κομπρεσάλ (από το οποίο προκύπτει και στοιχηματική επιλογή) σαν τελικό. Οριακό. Σαν ένα παιχνίδι που θέλουν να κερδίσουν πάση θυσία για να κάνουν και πράξη τα όσα λένε. Από το «εμείς φταίμε», στο «δεν είναι λύση η απόλυση του προπονητή» και στο «θέλουμε να γευτούμε τη νίκη αυτή την αγωνιστική». Είναι δηλώσεις που αν μη τι άλλο δείχνουν και συγκεκριμένο κλίμα.
Οι δυσκολίες θα είναι εκεί το μεσημέρι του Σαββάτου. Υψόμετρο 2.400 μέτρων. Ζέστη από την έρημο Ατακάμα όμως μία αντίπαλος από την οποία έχουν χάσει μόλις μία φορά στο πρωτάθλημα εκτός έδρας την προηγούμενη εικοσαετία στο πλαίσιο αγώνων της Πριμέρα Α. Η Κομπρεσάλ. Το ίδιο ισχύει και για τον Χάιμε Βέρα, ο οποίος σαν προπονητής της Ντεπόρτες Ικίκε είναι αήττητος στο υψόμετρο σαν φιλοξενούμενος της Κομπρεσάλ (3-1-0).
Και όπως τόνισε τότε μετά από εκείνο το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό: «Μπορεί να κερδίσεις, μπορεί να χάσεις, όμως όταν παίζεις με πάθος και με καλό ποδόσφαιρο, ο κόσμος φεύγει ευχαριστημένος από το γήπεδο». Το ζητούμενο βέβαια δεν είναι να ευχαριστηθεί ο κόσμος αλλά η νίκη, όμως αν οι παίκτες του παίξουν με πάθος, κάτι που δεν κάνουν στα δύο τελευταία παιχνίδια, τότε θα συνεχίσει κανονικά στον πάγκο προκειμένου να εκπληρώσει και τα όνειρα των φιλάθλων της Ικίκε.
