ΕΛΒΕΡΣΜΠΕΡΓΚ - ΧΟΛΣΤΑΙΝ ΚΙΕΛ

Ανάλυση: Ομολογώ ότι δεν την περίμενα (εκ νέου) τόσο καλή και σταθερή. Με το δίκαιο 4-1 στο Μπράουνσβαϊχ η ομάδα του Βίνσεντ Βάγκνερ προπορεύεται στην κούρσα του πρωταθλήματος. Παρά τις πολλές αποχωρήσεις βασικών ποδοσφαιριστών, αλλά και του προπονητή, είναι λες και συνεχίζει από εκεί σταμάτησε την περασμένη σεζόν. Λογικό ποδόσφαιρο, κάτω η μπάλα, αναζήτηση συνεργασιών και μοναδική ήττα στο Μπόχουμ, εκεί όπου έμεινε με δέκα ποδοσφαιριστές απ’ το έκτο λεπτό. Ο Εμπνουταλίμπ δε, εμφανίστηκε απ’ το πουθενά και κάνει τους υποστηρικτές της να έχουν ήδη ξεχάσει τον Ασλάνι. Δύο γκολ σημείωσε σε κάθε μία από τις πρόσφατες τρεις αγωνιστικές. Τώρα επιστρέφει στην έδρα της όπου και στις τρεις εμφανίσεις της σκόραρε στις καθυστερήσεις. Τελευταία της εμφάνιση ήταν το 2-2 με την Ντινάμο Δρέσδης, πριν είχε κερδίσει την Κάιζερσλαουτερν και τη Νυρεμβέργη. Σε όλα τα παιχνίδια ήταν καλύτερη, έστω και κατά ένα κλικ. 

Ανάλυση: Έκανε το καλύτερο παιχνίδι της στο τρέχον πρωτάθλημα. Νίκησε απόλυτα δίκαια με 3-0 την Καρλσρούη. Ειδικά τα πρώτα 40 λεπτά της ήταν υπέροχα. Σταθερή αμυντικά, με πολλές εύστοχες ενέργειες επιθετικά. Το 2-0 του διαστήματος της είχε δώσει το πάνω χέρι, ο μικρός διαγωνισμός ευκαιριών στο δεύτερο τη βρήκε να έχει τη μερίδα του λέοντος στις φάσεις, και να παραμένει η μόνη εύστοχη στην αναμέτρηση. Δεύτερη συνεχόμενη νίκη, συνεπώς, για την ομάδα του Μάρσελ Ραπ, πάλι δίχως να δεχτεί γκολ. Σημαντικό, μάλιστα, πως έσπασε το ρόδι στα εντός έδρας παιχνίδια της. Μακριά από το Κίελο είχε ήδη βρει το στιλ που της ταιριάζει. Νιώθει πιο άνετα αρχίζοντας με τακτική αντεπιθέσεων. Αν προηγηθεί νιώθει ακόμα καλύτερα (1-0 στη Σάλκε, 2-0 στη Φιρτ), αν βρεθεί να χάνει (1-2 στο Παντερμπόρν), αρχίζουν οι δυσκολίες. Η εγκατάλειψη, δηλαδή, της τακτικής που αγαπάει, και η προσπάθεια ανάληψης πρωτοβουλίας. Γενικά βελτιώνεται, όμως, από αγωνιστική σε αγωνιστική.