ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ - ΟΥΝΙΟΝ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ

Ανάλυση: Τι είχες Ντόρτμουντ, τι είχα πάντα. Το 3-3 στο Ζανκτ Πάουλι ήταν μία κλασσική «γκέλα» Ντόρτμουντ. Χωρίς να είναι ανώτερη ή πιο δραστήρια, αξιοποίησε την ατομική ποιότητα ώστε να προηγηθεί με 3-1. Μόλις έμεινε με δέκα ποδοσφαιριστές (85’) και δέχτηκε από πέναλτι (86’) το 2-3, άρχισε η τρικυμία. Καμία ηρεμία στην αντιμετώπιση των επιθετικών κυμάτων. Ταραχή. Ήρθε το 3-3 στο 89’, πάλι καλά να λέει που δεν έχασε κιόλας, στα δέκα λεπτά καθυστερήσεων που ακολούθησαν. Η ομάδα του Νίκο Κόβατς (την Τρίτη επέκτεινε ως το 2027 το συμβόλαιό του) έπαιξε ως ομάδα Νίκο Κόβατς. Με επιθυμία διαχείρισης της συνάντησης, χωρίς ρίσκα. Της έβγαινε το σχέδιο μέχρι την κόκκινη κάρτα. Μετά ήταν ζήτημα προσωπικοτήτων. Και εντάξει να «γέρνει» το γήπεδό εις βάρος της όταν παίζει π.χ. με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Με τη Ζανκτ Πάουλι, όμως; Αυτό δείχνει έλλειψη ηγετών στο γήπεδο. Υπάρχει, βεβαίως, και έλλειψη επιλογών στους στόπερ. Οι τραυματισμοί έχουν αφήσει το στίγμα τους εκεί.

Ανάλυση: Ανάβει λαμπάδα στον Άνσα, στον Ρένοβ και στα δοκάρια της. Με 2/2 γκολ από ενέργειες του πρώτου, με πλειάδα αποκρούσεων του δεύτερου, και με τη συνεισφορά των δοκών σε δύο περιπτώσεις, κατάφερε να κερδίσει (2-1) στη φιλοξενία της Στουτγκάρδης. Τι κι αν τεχνικά ήταν καθαρά χειρότερη, τι κι αν κατά διαστήματα υπέφερε; Τι κι αν δεν έκανε ούτε μία φάση στο δεύτερο μέρος; Αρκούσαν οι δύο στιγμές της στο πρώτο. Όλα της πήγαν δεξιά. Ήταν τυχερή, όπως κατανοείτε, η ομάδα του Στέφεν Μπάουμγκαρτ. Κρατάει τους βαθμούς και προχωράει, τίποτα περισσότερο. Στα μάτια μου παραμένει από τις χειρότερες ομάδες της κατηγορίας ως προς την ανάπτυξη. Δεν παίζει όμορφα. Όχι ότι θα της χρειαστεί αυτό απόψε. Για να επιβιώσει στη Βεστφαλία χρειάζεται μικρό κατενάτσιο και λάθη της αντιπάλου ώστε να βρει ευκαιρίες. Δεν έχει πίεση ωστόσο. Η νίκη της πρεμιέρας της πρόσφερε ηρεμία και χρόνο.