Ο τρόπος του παιχνιδιού με δυάδες εδώ στο Match Μoney (αλλά και όπου αλλού ήμουν) δεν είναι κάτι που μου αρέσει να παρουσιάζω, αλλά σύμφωνα με αυτά που παρατηρώ στα πρωταθλήματα με τα οποία καταπιάνομαι την τρέχουσα περίοδο, με υποχρεώνουν να αλλάζω την στρατηγική μου. Συνήθως θα κυνηγήσω μία ομάδα στο χάντικαπ. Όταν όμως παρατηρώ πως κινείται απλά στο όριο νίκης δεν μπορώ να κάνω αλλιώς και να ρισκάρω για το ρίσκο.
Για παράδειγμα πρώτο ματς της δυάδας είναι το Ρατζά - Ολιμπίκ Ντσεϊρά για το πρωτάθλημα Μαρόκου. Προφανώς το μέγα φαβορί και όνομα είναι η Ρατζά (από τη Καζαμπλάνκα) και όχι η νεοφώτιστη Ντσεϊρά (από το Αγκαντίρ) που μάλιστα ανέβηκε για πρώτη φορά στη κατηγορία. Να όμως που είναι 6η ενώ η Ρατζά 5η (με αγώνα λιγότερο). Βλέπω τους αγώνες της Ρατζά και τις δυσκολίες σε σχέση με άλλες χρονιές να σκοράρει. Σε 4 ματς έχει βάλει 5 γκολ έχοντας δεχτεί ένα, ενώ η αντίπαλός της σε 5 ματς έχει βάλει 4 κι έχει δεχτεί 7. Το χάντικαπ λοιπόν που δίνει ο μπουκ για να βγει αξιόλογη απόδοση είναι πολύ μεγάλο και δεν με συμφέρει με τίποτα, οπότε πάω στο σκέτο άσο. Υπολογίζω βέβαια και το γεγονός πως η Ρατζά ακόμα δεν έχει νίκη εντός (0-2-0).
Το άλλο ματς που επιλέγω είναι αυτό ανάμεσα στην FAR Ραμπάτ από το Μαρόκο και την Χορόγια από την Γουινέα, με το πρώτο ματς στο Μπαμάκο να είναι 1-1. Η Αθλητική Ένωση των Βασιλικών Ενόπλων Δυνάμεων (αντιληπτές οι ρίζες της), διότι αυτό σημαίνει το όνομά της FAR Ραμπάτ, αποτελεί σοβαρό μέγεθος στο Μαρόκο. Πολύ καλή ομάδα που εκτιμώ θα μπει στους ομίλους. Η Χορόγια ναι μεν σχεδόν κάθε χρόνο συμμετέχει και αυτή στους θεσμούς, αλλά αν εξαιρέσουμε τη χώρα της όπου σαρώνει τους τίτλους, δεν έχει σοβαρές διεθνείς επιτυχίες. Άσε που όποτε επισκέπτεται τα βόρια της Αφρικής, «πίνει» όποια θάλασσα βρει μπρος της. Εξήγησα στο προηγούμενο άρθρο μου το σκεπτικό μου για τους αγώνες του Τσάμπιονς λιγκ Αφρικής, όπως αυτός, στη παρούσα φάση. Μετράει μόνο η πρόκριση στους ομίλους κι ας έρθει και με «μισό» μηδέν. Συνεπώς μου αρκεί μόνο η νίκη κι όχι το χάντικαπ.